Het begon met kleine stukjes porseleinklei die met de hand ingekleurd werden. Daar kun je romantisch of technisch over praten, maar ik hou het bij kliederen, want dat is het gewoon. Toen kwamen er worstjes tevoorschijn van gekleurd klei, welke in een herhalend patroon versneden werden. Die werden vervolgens weer in plakjes gesneden en tegen elkaar aan in een mal gelegd. De kunst is om het goed aan te drukken, maar niet te vervormen. Daarnaast wil je de kleuren niet vervuilen, dus werk je met linnen doeken om kleurbesmetting en plakkerigheid te voorkomen. Porselein is gewoonweg geen makkelijk materiaal. Het vraagt ook nog eens om dunheid terwijl het onder je handen dreigt te krimpen en scheuren. Je moet er van houden. Porselein kan je beste vriend en grootste vijand zijn. Vandaag alleen maar liefhebbers, heerlijk om te zien. Er zijn dan ook hele mooie resultaten geboekt tijdens de workshop. Op enkele barstjes na en een breuk, kwam alles kleurrijk en heel uit de oven, ook weer een overwinning, want porselein gaat snel doorhangen op de daarvoor bestemde temperatuur (1250 graden C).
De Nerikomi.werkstukken, zoals ze in dit werkproces genoemd worden, zijn inmiddels gebakken en geglazuurd, klaar om vanaf de eerste week van september op te komen halen.
š
Gr Yvette