Ben ik weer begonnen? Ja.

Best een rotsmoes. Geen tijd om te schrijven. Ik schrijf vaak. Alleen niet hier.

Maar het klopt wel. Er was geen tijd. Er was tijd nodig om dingen op de rails te krijgen na het stilleggen van de keramiekcursussen. Bezinning. Klussen. Tuin. Privézaken. Website ombouwen. Nieuw aanbod ontwikkelen over water, sterren en kruiden. Oude passie in een nieuw jasje. Moed verzamelen. Beginnen.

Inmiddels ligt er een paadje bij de vijver waar je eerst niet kon lopen. Is de kloostertuin uitgebreid. Heb ik met kikkers op mijn hand rondgezwommen. Kruiden in de olie gezet. Aangifte 2023 eindelijk afgerond. Zijn de cursussen bijna uitgewerkt. Is de PR daardoor opgestart. Is er eindelijk een hek geplaatst bij de parkeerplaats.

En moest ik de website opschonen. Aldaar bleek dat ik nooit meer iets geschreven heb, waar deze blog ook mee begon.

Eigenlijk is er best veel te zeggen. Het is een nieuwe fase. Nieuw is spannend maar ook onbekend, onvertrouwd, ongemakkelijk. Het is de nul van Loods 0. De nul waar zoveel over geschreven wordt en waar ik ook veel over praat. En nu zit ik er weer zelf in en vergeet ik hoe bevrijdend het kan zijn als je net als de reis van de dwaas bij nul begint. Dat het helaas ongemakkelijk voelt, laat me weten dat ik die nul alweer voorbij ben. De nul zat in de aanloop. Toen alles nog vrijblijvend was. Ik heb nu actie getoond. Ben aan de slag gegaan met de nieuwe cursussen. Van idee naar product. Zichtbaar gemaakt. Ik word nu geplaagd met voorkennis. Dat wat me nog te wachten staat. Klaar om te sturen. Dat past niet bij de Dwaas. Die stapt gewoon de klif af. Met zijn kleine rugzakje.

Dus waar sta ik dan? Wordt vervolgd.

Nieuwe reis