De expo Thuis met Pinksteren komt erg dichtbij, voel ik vooral midden in de nacht als het licht uit gaat en ik dus besef dat er nog veel werk verzet moet worden. Ik had het mezelf in een ideale wereld makkelijk kunnen maken. Maar ja. In die ideale wereld slaap ik vooral, dus ik schik me naar de realiteit. Ik doe graag moeilijk.
De expo gaat over afgietsels van o.a. plastic wegwerp- verpakkingsmateriaal, Afgietsels in porselein. Waar zit de link, de ingang, de reden om dit in porselein te doen? Oke, dit wordt een lang verhaal. Ik ga mijn best doen om het samen te vatten. Porselein is een door de mens samengesteld materiaal, het komt in tegenstelling tot aardewerkklei, in de voor ons bekende toepassing, niet kant en klaar voor in de natuur. Plastic ook niet. Beiden hebben hitte nodig in het productieproces en daar houdt elke vergelijking meteen ook op.
Porselein is een echte dame met hoge eisen. Voor elke toepassing gelden vijf regels en tien uitzonderingen. Ze is verder hoogsensitief, koppig, wispelturig, overelastisch en wil niet te dik of te dun zijn en kijken is bijna breken. Je vraagt je af waarom je daar mee samen wil werken. Toch is dat precies waar ik me de afgelopen twee jaar in vastgebeten heb. Samenwerken met een lastige dame. Als je elkaar beter leert kennen, kun je namelijk idioot mooi en verrassende effecten bereiken. Zo dun en toch zo sterk. Lichtdoorlatend. Zacht. Glad. De glazuur ligt niet op de klei, het versmelt. De perfecte fusie tussen glas en klei. Ik was na het eerste experiment meteen verslaafd en zelfs de wetenschap en ervaring dat er veel kapot gaat in de oven, helpt niet om van die verslaving af te komen. Junkie, voor de rest van mijn leven.
Er staan hier 6 soorten klei in de kast. Dat ik voor porselein koos om een ode te brengen aan wegwerp-verpakkingsmaterialen, is nu verklaarbaar. Ik wilde een materiaal gebruiken dat zich allesbehalve wegwerpachtig gedraagt. Porselein straalt een waardigheid en uithoudingsvermogen uit, waar je niet anders dan respect voor kunt hebben. Dat is het meest eervolle materiaal dat ik kon verzinnen binnen mijn kunnen, om het ogenschijnlijk vluchtige recycle-design in het zonnetje te zetten. Frituurbakjes, pillenstrips, afwasflesjes, ze zijn overal ter wereld te vinden. En overal hebben ze dezelfde kenmerken zodat ze meteen herkenbaar zijn in hun functie. Bijna iconisch. Je kunt niet alles bewaren en ook plastic kent een eigen houdbaarheidsdatum, maar wat was het heerlijk om deze ontwerpen te vereeuwigen. Een waardig monument voor de plastic berg vol icoontjes. En dat als gast-exposant bij Natascha die tekenen met ijzerdraad mogelijk maakt. Niets iets waar je vaak tegenaan loopt. Een uniek mens met unieke talenten. Een kunstenaar die dit jaar haar jubileum viert, En daar mag ik bij aanwezig zijn. Mijn eerste expo sinds 20 jaar, midden in de Coronatijd. Dat moet wel haast een wonder zijn.
Jullie zijn van harte welkom. Op afspraak, volgens de Covid-19 regels: Thuis met Pinksteren | Natascha Waeyen